Do Bostonu dotarłam chyba jakimś cudem. Gdy dojechałam na lotnisko powiedziano mi, że odwołali wszystkie loty do mojego ukochanego miasta... aż do piątku. Za poradą kierowcy NIH'owskiego autobusika pognałam na dworzec kolejowy i złapałam pierwszy lepszy pociąg w tamtą stronę. Po 7 godzinach tułaczki - udało się. Byłam w domu. Następnego dnia komunikacja została sparaliżowana, więc czułam się jakbym wygrała wyścig z czasem.
Konsultacja przebiegła pomyślnie. Morfologa "bryliantowa", doktór pozwolił mi przyjechać na kontrole dopiero za miesiąc. Od razu przyszło mi do głowy, że może jest to okazja aby wrócić do Polski... ale nie. Mam być w pobliżu.W Stanach w sensie. Zresztą zmiana daty powrotu jest bardzo kosztowna, zwłaszcza jeśli chodzi o najtańsze loty jakie można znaleźć w internecie. A bilet już kupiony (jajks!). Jak nie będzie dramatu w wynikach tomografii ( planuję, że nie będzie ), wrócę 4 marca.
Przyzwyczaiłam się do myśli, że spędzę tu kolejne 4 tygodnie. Więc tymczasem popijam zieloną herbatę i odpoczywam.