Podróż po życie.

A tak,bo jak inaczej nazwać to na co czekałam już tyle...

Przygotowania trwają.Ostatnie(przed podróżą rzecz jasna!) całusy przyjaciól,ostatnie rozmowy,telefony,ostatnie chwile z rodziną i kocurami-rozrabiarami.Ale nie ostatni post.Postów będzie jeszcze dużo/Fuj Kicia zjadła właśnie ćmę.Taką włochatą.brbrbrbrb/.Muszę Was bardzo przeprosić że ubogo na mym bloszku ostatnio było.Ale tak to jest jak wszystko się załatwia na ostatnią chwilę.Za oceankiem będę miałą więcej czasu dla siebie.Postaram się też więcej pisać,już nie mówiąc o nadrobieniu zaległości o "dieto-info antyrak!":)O tym napewno,ale nie dziś.

Dopiero od kilku godzin dociera do mnie że lot już jutro.Walizki spakowane(trochę),jeszcze jutro czeka mnie ostry risercz bagażowni.A emocji w serduchu pełno.Heh,śmieszne że tak śpieszno mi było do Bostonu( bo jak się okazało ostatnio czas nagli!) a teraz to mi tak troche smutno.Tyle dobrego mnie ostatnio spotkało,ajjjj całkiem miłe okoliczności chorobowe.Poważnie!Mimo wszystko :)

Fajne to życie.Trzeba o nie walczyć- powtórzę jeszcze raz.

Na wszelkie sposoby.Wszechświat pomaga.Jak tylko się chce żeby pomógł.Ja chcę.Bardzo bardzo chcę,więc przysłał mi Was moi drodzy.Was i paru mistrzów z Bostonu."Śmieciowykopywaczy".Ucieszyliby się z takiego przydomka.Tylko jak to przetłumaczyć?

Spać.