Zastój.
Nie wiem czy to tylko ja odczuwam czy odczuwacie również Wy.Czuję się jak na produkcji Spike Jonze,gdzie moje myśli...nie może myśli nie,ale ruchy,ruchy osób w okół,jadący autobus,wschód,zachód słońca,biegnący pies i lecący samolot zostały przeokrutnie zwolnione!Może to przez kolejny tydzień oczekiwań na tomografie komputerową,może przez przeświadczenie że kolejna część leczenia(naświetlania) rozpoczną się dopiero 24 września,a może przez nadchodzącą jesień?Gdzie misie szykują się do snu,i są baaaardzo śpiące?Tooootalny sllllooooowwww mooootiooonn.Nie wiem,ale strasznie mi dziwnie z tym odczuciem.z jednej strony chciałoby się dopasować do obrazka,z drugiej zaś nie bardzo wiem jak?!Już od dłuższego czasu przecież pędzę.Pędzimy razem!Jak zwolnić nagle?
Yhhh tęsknie za Polską.Ja tęsknię,Siorka tęskni,Michau też.Za domem,rodzinami,za kotkami moimi ukochanymi,za bratem, przyjaciółmi.Życiem codziennym.Takim zwykłym,najzwyklejszym-ale jakże wartościowym.Chciałoby się zamknąć oczy i obudzić w samolocie podchodzącym do lądowania na Okęciu.
Ale nie ma tak pięknie.Tutejszy pobyt trzeba wykorzystać MEDYCZNIE,jak tylko się da.Wyciskam tutejszych lekarzy jak cytrynki.Na każdą wizytę zeszyt z pytaniami (polecam to wszystkim pacjentom,żeby na wizyty lekarskie przygotowywać się zapisując pytania,wątpliwości w dzienniku czy zeszycie zdrowienia.Wiedza o swojej dolegliwości pozwala zdobyć nad nią kontrolę!) a co!
Ranka pooperacyjna goi sie coraz ładniej,mówiłam już Wam że jakiś czas temu zdjęto mi szwy?Czadersko cio?
Jako, że czeka mnie teraz 6 dni odpoczynku od spraw szpitalnych(mimo wszystko,juuupiii! :) rodzina Michauka zabrała naszą trojke do New Yorku.Miło bardzo.Odskocznia od choróbska.Jeszcze troszkę muszę wytrzymać.

Na zdjątku słynny pomnik-niepomnik.Świetliste dwie wieze...