Sentymenty i pragnienia.

Wspaniale było znów poczuć na sobie chłód zakładanego stroju szermierczego.Kształt belgijskiej rękojeści trzymanego floretu.Spróbować wykonać parę pokracznych kroków.

Nie jestem już sprawna jak kilka lat temu.Noga nie wykonuje wszystkich ruchów do jakich chciałabym ją czasem namówić.Zatapiając się w obrazach,wspomnieniach związanych z szermierką,przez głowę przemyka cień tęsknoty.Gdy wstaję i otwieram oczy szybko się z niego otrząsam.Jak kurz strzepywany z ramienia,rozpływa się w powietrzu.

Wydaje się, że sentymenty i pragnienia są nieodłączną częścią naszego życia.Jednak dopiero ich brak czyni człowieka bezgranicznie szczęśliwym.Nad tym ostatnio pracuję.

Dziś odbyłam kolejną wycieczkę do CO na Ursynowie.Wyniki krwi mam na tyle dobre, że kolejne badania mogę zrobić za miesiąc.Miło było wyjść stamtąd z uśmiechem.